برک ۲۸ تیر - ترس

جمله‌ای که امروز من رو به خودش جذب کرد، در مورد ترس هست، «یک ذهن ایستا مکان مناسبی برای رشد و نمو ترس است». هیچ کاری نکردن رو اصلا نمی‌پسندم. حس راکد بودن و حرکت نکردن. وقتی توی یه حباب خودت رو محصور می‌کنی، ذهنت ایستا میشه. این ذهن چون راهی پیدا نمی‌کنه مثل مرداب گندیده میشه.

واقعا اینکه میگن کتاب بهترین دوسته اینجا صادقه. حتی شده یه کتاب که خاطرات بدی رو به یاد نمیارن می‌تونه ذهن رو از ایستایی در بیاره. یک جا موندن و فکر به گذشته و تکرار، تکرار و تکرار واقعا حلقه بی‌نهایتی هست که ذهن رو فرسوده می‌کنه. برای ۵ دقیقه هم که شده، برای یک پاراگراف هم که شده یا حتی برای یک نفس تازه کشیدن، از این افکار جدا شو.

سکوت شب رو دوست دارم، صدایی که با دقت از دور دست‌ها میاد، صدای جاده، صدای افق ... صدای سفر را دوست دارم. سفر به من نشون میده که دنیا فقط اون حباب ساختگی من نیست و گاهی حرکت کردن، خیلی زیباست ...