برک ۱۸ مرداد ۱۴۰۴

شما رو نمی‌دونم اما من خیلی از مواقع با بحران معنا مواجه میشم. بذارین تعریف کنم که منظورم از این عبارت چیه. مثلا وقتی یک کاری می‌کنین، درس می‌خونین، تلاش می‌کنین، وبلاگ می‌نویسین یا هر مسیر دیگه‌ای رو پیش میرین، در یک نقطه پیش خودتون میگین، «خب که چی بشه؟». این همه خستگی یا تکرار که آخرش می‌خواد فلان چیز بشه؟ اصلا زندگی کردن چه معنایی داره. و خستگی تبدیل به ناامیدی و حس ناخوش‌آیند و در نهایت به مغز استخوان آدم میرسه. اکثرا به این مرحله نمیرسم و تا حالا راه حل قطعی برای حل این موضوع پیدا نکردم که در این شرایط یک کاری بکنم که دیگه گرفتار این جور حس ناخوش‌آیند نشم. شاید هم قرار نیست که برای همه چیز یک راه حل دقیق و یکتایی باشه و هر زمانی باید یک کار جدیدی کرد تا از این حال و حالت عبور کرد چون زندگی مجموعه‌ی بالا و پایین‌ها هست به نظرم، چه در حال، چه در شرایط، چه در آب و هوا و خیلی از مفاهیم دنیا، سینوسی هست یا نه انقدر دقیق، قله‌ای و دره‌ای هست. همیشه قرار نیست توی دره بمونیم و همیشه توی قله نخواهیم موند.

🚢 امروز یک کلیپ دیدم که میگفت من برای تایتانیک گریه کردم و روی خودش رو برگردوند پرسید، تو چی؟ اون یکی گفت که آره من یک بار، برای یک کشتی گریه کردم و تصویر سوختن گویینگ مری، اولین کشتی لوفی و کلاه حصیری‌های وان پیس رو نشون داد. به گذشته برگشتم، دیدم آره منم واقعا برای گویینگ مری اشکم گرفت. یکی از لذت بخش‌ترین دوران زندگیم زمانی بود که تماشای انیمه وان پیس رو شروع کردم. این اثر به نظرم یک شاهکاره و من چقدر که خوشحالم با این اثر آشنا شدم و فرصت دیدنش رو داشتم. انقدر که این اثر احساس برانگیز، معنادار، زیبا و کامله دلم می‌خواد هفته‌ها بشینم و دوباره ببینمش. هر کسی با اثر خاصی ارتباط برقرار میکنه اما این نظر منه که اگر تا حالا وان پیس رو ندیدین، یکی از نعمت‌های زندگی در این زمانه رو از خودتون دریغ کردین. می‌دونم طولانی بودنش شوکه کننده هست اما سعی کنین تا نبرد مارین فورد انیمه رو ببینین.

🫵 در تکمیل موضوع بحران معنا به یک سری نتایجی رسیدم اینطور نبود که نرسیده باشم اما ماندگار نبودن، یکی از اون نتایج الهام و دریافت انرژی از جملات و ویدیوهای انگیزشی بودن. همیشه جواب ندادن ولی بعضی مواقع خوب جواب دادن. مخصوصا اون مواقعی که یک نکته‌ی مهم یا موضوع مهمی رو توی زندگی توجه نکردی و به یادت میاد و میگی راست میگه. بعضی مواقع در دیدن و حرف در موردشون زیاده روی میشه و وقتی میبینیم یک تایمی جواب داد پس برای همه حالت‌ها و حس و حال‌ها هم جواب میده، ارزش این ابزار زیر سوال میره و میگن این که انگیزشی هست. در صورتی که هر چیزی یه زمانی جواب میده مثلا شما دارو می‌خوری روزی که مریض هستی، قرار نیست دارو غذای شما باشه.

🔭 امشب که به آسمان نگاه کردم متوجه شدم که یک چیز سرخ رنگی در دور دست‌ها هست. با خودم گفتم که خورشید از این سمت غروب نمی‌کنه که، این سمت شرق هست. دقت که کردم متوجه شدم که ماه هست که سرخ شده. اینطور که جستجو کردم ماه گرفتی نبوده و ماه گرفتی بعدی ما ۱۶ شهریور بر اساس محاسباتی که منجمان انجام دادن اتفاق میوفته. اما این سرخی ماه خیلی منو یاد غروب آفتاب انداخت، زمانی که اطراف ساحل هستین و در افق خورشید به سرخی کامل میرسه. البته این تصویر به خوبی گرفته نشده و باید یک دوربین اپتیک با لنز مناسب این کار داشتم ولی سرخی رو تا حدی داره به تصویر میکشه. من خیلی به آسمان توجه دارم و جالبه بدونین بعضی از مواقع که سرم خلوت باشه به کمک تلسکوپی که دارم سطح ماه و تا حدی مشتری رو رصد می‌کنم و خیلی حس خوبی بهم دست میده. یکی از دلایل نامگذاری اینجا به آسمانم هم علاقه من به آسمان بود.

📺️ امروز داشتم قسمت جدیدی از پادکست و الان کانال بی پلاس با عنوان «ژاپن در نگاه ایرانیان: چرا ما مثل ژاپن نشدیم» رو تماشا می‌کردم و چقدر که من از این سبک کاری و نوع نگاه آقای علی بندری خوشم میاد. نگاه علمی و تحقیقی داره و دنبال حمایت و پیروی کورکورانه از افراد و جناحی نیست و با تحقیق و روش علمی و نگاه شکاکانه، موضوعات رو بررسی می‌کنه و قید می‌کنه که این کنجکاوی ما بود نه این که حقیقت مسلم هست و ذهن رو برای تحقیق و ادامه راه باز نگه میداره.
این ویدیو نکات جالبی برام داشت که اولیش نگاه هاشمی رفسنجانی به ژاپن بود و وقتی که در مورد مترو در نماز جمعه صحبت می‌کرد. چقدر که حس خوبیه حاکمان سیاسی یک کشور به دنبال پیشرفت و هدایت کشورشون باشن تا همه پیشرفت کنن و دنیای بهتری رو در کنار هم بسازیم. هر فردی نقاط مثبت و منفی خاص خودش رو داره و نمیگم مثلا رفسنجانی فرشته بود، از این قسمت کارش خوشم اومد که میرفت و میدید و یاد میگرفت.
نکته بعدیش هم امپراطور میجی بود که چطور از جایگاه خدایی خودش کنار کشید و حاکمیت رو مشروط کرد تا به نفع کشورش همه پیشرفت کنن و میراثی به جا گذاشت که جهان رو دست به دهان گذاشت که این‌ها همونطور که توی ویدیو گفته در ۲۲ سال ژاپن رو از یک کشور عقب افتاده به یک کشور مدرن تبدیل کردن و شاید بشه گفت ژاپن خیلی الگوی خوبی برای مدرن شدن و پیشرفت می‌تونه باشه، هم مدرن شد و هم سنت‌ها و رسوم خودش رو تا حد خوبی حفظ کرد.