برک ۱۸ اردیبهشت - دعای آرامش

یک دعای مشهور هست که از قدیم الایام به گوشم می‌رسید و مدت‌ها بود که فراموش کرده بودم تا اینکه خودم تجربه کردم و بارها و بارها بهش رسیدم اما در پس ذهنم این جملات حاضر بودن. متن دعای آرامش این هست: «پروردگارا! به من آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم و شهامتی، تا تغییر دهم آنچه را که می توانم و بینشی تا تفاوت این دو را بدانم».
بعضی چیزها هست که ما هر چقدر هم تلاش می‌کنیم نمی‌تونیم تغییر بدیم و اگر تجربه نداشته باشیم، بارها و بارها تلاش می‌کنیم و در آخر می‌بینیم نمیشه ولی بعضی کارها هستن که بارها تلاش می‌کنیم نمیشه ولی در نهایت انجام میشه ولی درک تفاوت این دوتا به شدت سخته و برای همین هم هست که میگن، تجربه خیلی با ارزشه. گذشتگان ما خیلی از کارهایی که الان ما دارم ازشون سود می‌بریم رو بارها و بارها تلاش کردن و تجربه‌ی شدن یا نشدن رو به دست آوردن و حالا ما داریم ازشون بهره می‌بریم، مثل درمان بیماری‌ها، یا قطعی بودن مرگ برای همه‌ی انسان‌ها (همونطور که می‌دونین، خیلی‌ها در طول تاریخ تلاش کردن راز زندگی جاودان رو پیدا کنن) و تلفن. در هر زمینه‌ای میشه برای این تجربیات نمونه آورد.
می‌خوام بگم که قرار نیست همیشه اون چیزی که می‌خوایم بشه، چون نمیشه و شاید هم بشه، اما هزینه‌ی زیادی داره، فقط بستگی داره به اینکه چقدر اون چیز رو می‌خواین. به نظرم زندگی و دنیا بر مبنای تغییر چیده شده و رسیدن به آرامش کار ساده‌ای نیست.
در نهایت کلیدی که این دعا برای من داره، کلمه‌ی بینش هست. درست دیدن و به موقع اقدام کردن هست که در این دنیای پر از تغییر و اتفاقات پاسخگوی ما می‌تونه باشه. اگه بتونیم تفاوت‌ها رو خوب درک کنیم، میشه به آرامش ماندگار رسید.