برک ۲۰ تیر - پناهی جز وبلاگ نیست

خیلی مواقع هست که می‌خوایم کلی حرف بزنیم ولی نمیشه. توی صفحه‌ی اینستاگرام یا کانال تلگرامی و حتی با کسی هم حس گفتنش نیست. مثل اون حالی هست که دیگه حتی حال جنگل و رودخونه و دریا رو نداری و فقط دلت می‌خواد توی کویری باشی که تا افقش احساس تنهایی و آرامش کنی.

بداهه برک چیست؟

وبلاگ یک چنین پناهی هست بدون سقف و همه چیزش معلومه ولی از طرفی هم انگار کسی هم نیست که بیاد بهت خیره بشه یا کسی هم نیست که ناراحتت کنه و بگه چقد حرف میزنی. وبلاگ مثل در پناه آسمان بودنه، آزادی که خودت باشی و بنویسی و اگه دوست داشتی با پناهگاه‌های دیگه هم گاهی در ارتباط باشی.

راستش این چند وقته دلیلی برای نوشتن نداشتم ولی این دلیل هم جور شد ... چقد خوشحالم که اینجا رو هنوز داریم.