برک ۲۷ خرداد - ایران در جنگ
وقتی که جنگ میشه، تر و خشک همه با هم می‌سوزن. وقتی یک اتفاقی توی کشور میوفته همه ما با هم می‌سوزیم و چقدر دردناکه که سر تصمیمات اشتباه یک سری آدم جنگ طلب، این همه آدم بی گناه و بی تقصیر باید بسوزن. بچه‌هایی که حتی نمی‌تونستن درست و حسابی بگن بابا باید بسوزن چون یک سری باباهای دیگه به خاطر دلایل کثیفی که دارن می‌خوان کشورهای دیگه رو به آتش بکشن تا بچه‌ی اونا توی آرامش باشه، تا همه چیز داشته باشن به قیمت نابودی بقیه.
میگن وقتی صحبت جواب نمیده، باید به شکل دیگه‌ای مساله رو حل کرد اما چرا پشت مردمتون قایم میشین؟ چرا ناجوانمردانه ترور می‌کنین؟ ای کاش مثل گذشته فرماندهان و بهترین‌های دو سپاه با هم نبرد می‌کردن و ضعیف و قوی مشخص میشد و جنگ تمام میشد اما تاریکی و کثیفی به حدی رسیده که هیچ حرفی رو نمیشه باور کرد و هر کسی با دروغ و تزویر می‌خواد خودش رو مظلوم نشون بده.
ما مردم ایران سال‌هاست که روحمون در حال سوختن هست و حالا جسم‌هامون، هر کسی از راه میرسه ما رو می‌سوزونه. چقدر یک حکومت می‌تونه بی شرافت و بی آبرو باشه که به کشور دیگه‌ای حمله کنه و مردمش رو بکشه و بقیه حمایتش کنن. انگار این دنیا تابع همون قانون جنگل هست و ضعیف پایمال میشه. ای کاش ما انقدر ضعیف نبودیم و ای کاش ظالم در نهایت نتیجه‌ی ظلمش رو ببینه و این خون‌ها بی نتیجه نمونه.
