پستینا منتشر شد 🎉
برک ۳۱ فروردین - وبلاگنویسهای لپتاپی
چند سال پیش یادمه یک سری از بچه‌های وبلاگنویس بودن که به خاطر اینکه نمی‌تونستن موبایل داشته باشن (به هر دلیلی) و فقط حق استفاده از لپتاپ داشتن، روی آورده بودن به وبلاگنویسی و منتظر این بودن که اتفاق خاصی بیوفته تا بتونن از طریق موبایل وارد اینستاگرام و تلگرام و توییتر بشن. این موضوع منو خیلی به فکر فرو برد. خب من وبلاگنویسی رو با دیدن وبلاگ افرادی علیرضا مجیدی و آرش زاد و جادی شروع کردم و نگاهم به داشتن وبلاگ، داشتن یک رسانه برای انتشار افکار و محتوای ارزشمند بود اما این دوستان وبلاگنویس لپتاپی هدفشون ارتباط با انسان‌ها در مکان‌های دیگر بود. مثلا یک فرد در مرکز ایران بتونه دوستانی در شمال یا جنوب یا انسان‌های غیر از آدم‌هایی که هر روز می‌بینه رو پیدا کنه.
هر چقدر هم به دور و ور خودمون دقت کنیم و حتی خودمون، متوجه میشیم که اصلا یکی از دلایل ما برای وبلاگنویسی همین بوده که یک جورهایی ارتباط بین ما انسان‌های هم فکر یا هم سلیقه و یا اصلا انسانی دیگر به شکلی به وجود بیاد.
نیاز ما به اینترنت
نیاز اصلی اصلا خود همین ارتباط هست. حتی در خود اینترنت که یعنی شبکه جهانی و هدف حل نیاز وصل شدن به هم بود و این همون نیاز اساسی و درستی بود که مارک زاکربرگ به خوبی با فیسبوک و بعد با خرید اینستاگرام بهش پاسخ داد. بعضی از ما شاید دوست داریم ناشناس وبلاگ بنویسیم ولی با این حال در کنارش دوست داریم مخاطب‌های خاص خودمون رو داشته باشیم و یا حتی کسانی که کامنت‌های بسته دارن با این حال دوست دارن خونده بشن و جایی در این دنیا داستانشون شنیده یا خونده بشه و برای همین عمومی منتشر می‌کنن.
فکرش رو بکنین فقط آدم‌های خاصی می‌تونستن در اینترنت مطلبی منتشر کنن یا اطلاعاتی رو قرار بدن و بقیه حق نظر دادن یا حرفی نداشتن. همونطور که قبل از اینترنت تلویزیون‌ها و شبکه‌های تلویزیونی بودن اما با این حال باز هم ما برای دونستن اینکه در دنیا چه خبره و ارتباطی با هم داشته باشیم، کنجکاوانه تلویزیون می‌دیدیم و می‌بینیم.
وبلاگنویسهای لپتاپی درس بزرگی به من دادن، دنیا در لایه‌ی عمیق خودش بر پایه ارتباط‌ها در حال گسترش و ادامه پیدا کردن هست. برای تصور حالت مقابلش یک زندانی انفرادی رو تصور کنین که به اطلاعات و ارتباطات دنیای خارج دسترسی نداره و وقتی که بعد از مدتی وارد دنیای آدم‌های عادی میشه، چطور شگفت زده میشه که چقدر چیزها تغییر کردن و چقدر پیشرفت حاصل شده. انگار که وبلاگنویسهای لپتاپی پیام آور دنیا برای من بودن.
حق معنوی تصویر: Photo by Michał Kubalczyk on Unsplash
