پستینا منتشر شد 🎉
دیسلکسیا یا خوانش پریشی در خواندن وبلاگ‌ها
بیشتر مواقع که با پست‌های طولانی در وبلاگستان یا حتی پست‌های خودم که عموما طولانی هستن، مواجه میشم، احساس می‌کنم که نمی‌تونم این متن رو بخونم یا درک کنم و این موضوع شاید بر میگرده به سال‌ها قبل. خیلی از ما شاید اینطور بوده باشیم که مثلا موقع رسیدن به بخش Reading در امتحانات انگلیسی، حال خوندنش رو نداشتیم یا می‌خوندیم اما متوجه قضیه نمی‌شدیم. من که کاملا همینطور بودم و چون دیدم خیلی از دوستانم در مدرسه چنین تجربه‌ای داشتن، برای همین هم حدس میزنم خیلی از ما همچین مشکلی داشته باشیم.
اگر دنبال کننده قدیمی آسمانم باشین، احتمالا به یاد دارین که بعضی از مواقع یک فایل صوتی خوانش ماشینی از متن پست رو هم در انتهای پست منتشر می‌کردم و دلیل اون کار همین موضوع بود که از اونجایی که در خوندن متن‌ها مخصوصا متن‌های بلند احساس درک مطلب کمی دارم یا حس می‌کنم اونطور که باید دقت نمی‌کنم، نسخه صوتی اون رو قرار می‌دادم تا به کسانی که مثل من هستن کمک کنه راحت‌تر متن رو بخونن. خیلی از مواقع اگر کسی همراه با خوندن من اون پست وبلاگی رو بخونه، به صورت ناخودآگاه حس خواندن در من افزایش پیدا می‌کنه و احساس می‌کنم قرار نیست تنهایی کل متن رو بخونم و این می‌تونه کمک کننده باشه.
اما دیسلکسیا چی هست؟ 🔠
در حقیقت به اختلال یا ناتوانی در خواندن متن، دیسلکسیا یا خوانش پریشی و یا به انگلیسی Dyslexia گفته میشه. به عبارت دیگر، دیسلکسیا یک ناتوانی در یادگیری هست که نحوه پردازش زبان نوشتاری مغز رو مختل می‌کنه. این اختلال یک حالت ثابت نداره به این معنی که همه‌ی کسانی که دچار اختلال دیسلکسیا هستن فقط در خوندن متن مشکل ندارن و ممکنه مشکل در بینایی داشته باشن و یا در شنوایی اما به صورت عمومی دیسلکسیا یک اختلال مغزی هست که مغز متن رو به خوبی نمی‌تونه تحلیل کنه.
اختلال خوانش پریشی یا دیسلکسیا یک نوع بیماری محسوب نمیشه چرا که یک تفاوت در نحوه پردازش مغز هست و اگر دچار دیسلکسیای شدیدی باشیم بهتره به یک روانشناس مراجعه کرده تا مراحل کنترل اون رو پیگیری کنیم چرا که با بالاتر رفتن سن این اختلال ممکنه شدیدتر هم بشه و شاید خیلی از مواقع دیده باشین که بعضی از اطرافیان ما هستن که کلا از کتاب فراری هستن یا روزنامه و متن‌های طولانی نمی‌خونن و خیلی از مواقع (نه همه‌ی مواقع) اون افراد ممکنه به خاطر داشتن این اختلال، از کتاب‌ها و تجربیات زیبای دنیای متن‌ها محروم بشن.
حل مشکل دیسلکسیا در خواندن وبلاگ‌ها 💡
در حقیقت دیسلکسیا درمان قطعی نداره ولی خواندن پست‌های زیبای وبلاگی و غرق شدن در دنیای متن‌ها و احساسات و داستان‌های یک وبلاگ، همیشه باعث میشد که دنبال راهی برای کم کردن این اختلال در خودم باشم. دیسلکسیا در من بیشتر مربوط به خواندن متن بود اما اختلال در یادگیری صوتی ندارم و ابزارهای تبدیل متن به صوت سال‌هاست که همیشه جزو همراهان همیشگی وبلاگ خوانی و وبلاگ گردی من بودن.
البته توصیه می‌کنم که وبلاگنویس‌ها عموما در کنار نوشتن پست‌های متنی، نسخه صوتی یا پادکستی ساده‌ای از پست‌ها رو با حس و حال و زبان خودشون رو منتشر کنن تا محتوا با احساس بیشتری به خواننده منتقل بشه و افرادی مثل من و شبیه به من با لذت بیشتری، پست‌ها رو مطالعه کنیم.
خوندن برای بقیه یا همراه با بقیه هم خیلی از مواقع در این مورد به من کمک کرد. مثلا پست‌های وبلاگی رو وقتی برای دوستانم می‌خوندم، حس می‌کردم دقتم برای بهتر خوندن پست یا تلفظ درست کلمات بیشتر میشد و حس شوقی بیشتری برای تعریف و انتقال اون مطلب برای دوستانم داشتم به نظرم وبلاگ خوانی به صورت گروهی هم بعضی مواقع می‌تونه گزینه‌ی خوبی برای حل این مشکل باشه.
نتیجه گیری 🌱
دیسلکسیا یک اختلال در نحوه پردازش مغز هست که متن رو، مغز بعضی از ما خوب پردازش نمی‌کنه و اگر هم دقت کرده باشین، افراد زیادی هستن که به ویدیو و فایل‌های صوتی مثل پادکست توجه میکنن تا اینکه بخوان یک پست وبلاگی فاخر رو بخونن. این احتمال وجود داره که خیلی از ما انسان‌ها دچار چنین اختلالی باشیم (به صورت قطعی نمیشه گفت) و بهتره این موضوع رو به عنوان یک خواننده وبلاگ و همچنین به عنوان یک نویسنده وبلاگ، بدانیم و بشناسیم.
وبلاگ‌ها رسانه‌های محتوایی هستن و درسته که از گذشته به دلیل وجود کامپیوترهای ضعیف و امکانات فیلم بردای و صدا برداری و ساخت گرافیک کامپیوتری ضعیف، وبلاگ‌ها با متن شروع به معروف شدن کردن، اما امروزه این امکانات به راحتی در دسترس هستن و می‌تونیم با یک موبایل هوشمند که در دستمون هست پست‌های وبلاگیمون رو در کنار متن به صورت تصویری و یا صوتی هم منتشر کنیم و وبلاگ‌ها رو از یک رسانه تک کاناله به یک رسانه‌ی قدرتمند و به‌روز تبدیل کنیم.
