تاثیر محیط در وبلاگنویسی - چرا وبلاگستان خاموش است؟
محیط تاثیرش رو میذاره همونطور که همیشه گذاشت. شما رودخانه کوچکی رو در نظر بگیرین که آب روان و زیبایی داشت، حالا بر اساس شرایط و اتفاقات تعدادی سمور آبی وارد این آب‌ها میشن و درخت‌ها رو یکی یکی قطع می‌کنن و یک سد محکم در مسیر رودخانه درست می‌کنن و حجم آب کمی دیگه روان می‌مونه و آب داخل رودخانه عمدتا راکد خواهد شد.
از طرفی هم بالا دست رودخانه یک سری شرکت‌های تولید شن و ماسه و زغال سنگ هم آدم‌ها درست می‌کنن و پساب صنعتی خودشون رو وارد رودخانه می‌کنن و یکی یکی ماهی‌های رودخانه یا می‌میرند یا از اون منطقه کوچک کرده و به سمت مکان‌های امن‌تری میرن و درخت‌ها یا قطع میشن و اون رودخانه و محیط زیبای جنگلی قبلی که میشناختیم تبدیل به یک خرابه خواهد شد و حالا داستان وبلاگستان هم به همین شکل طی شد. محیط تاثیرش رو گذاشت و این رودخانه‌ی زیبا رو سد کردن و کسی برای حفظ این محیط اقدامی نکرد.
تاثیرات محیطی خوبی که در وبلاگستان دیدیم
تا الان آخر‌های داستان تا به الان رو گفتم اما قبل از اینکه وبلاگستان به این روز بیوفته ما تاثیرات محیطی خوبی رو هم تجربه کردیم. یکی از نمونه‌های این تاثیرات مسابقات وبلاگنویسی بود که بلاگ بیان با عنوان بلاگ‌های برتر سال معرفی می‌کرد. جدای از آسیب شناسی بلند مدتی که داشت و باعث میشد که افرادی که شاید لیاقت بیشتر دیده شدن، کمتر دیده بشن اما باعث شد که یک شور و شوقی در محیط ایجاد بشه و وبلاگ‌ها سعی کنن بیشتر بنویسن و بیشتر با مخاطب ارتباط برقرار کنن تا در این لیست بالاتر بیان و مخاطب‌ها هم در این مسیر از این پویایی وبلاگ‌ها به وجد میومدن و محیط رو به رشدی رو تجربه کردیم که حتی چند سال اخیر هم به کمک دوستان خوبم این مسابقه رو دوباره اجرا کردیم و یادم هست کهنقل بلاگ وبلاگ برتر اون سال با رای اکثریت انتخاب شد.
و یا مورد دیگه‌ای که باعث ایجاد روند مثبتی در وبلاگستان شد حرکت فنی و حرفه‌ای در تولید نرم افزار وبلاگنویسی بومی و پشتیبانی و به روز بودن سیستم بود که مخاطب‌ها رو یکی یکی به خودش جذب کرد و محیط بیان رو تبدیل به یک محیط غنی در سال‌های ۹۲ تا ۹۵ کرد و ما در گوشه گوشه‌ی وبلاگستان میدیدیم که وبلاگ‌هایی با قلم‌هایی فاخر و غنی شروع به تولید محتوا کردن و همگی احساس رشد خوبی داشتیم.
تاثیرات محیطی بد
یکی از تاثیرات خیلی بدی که در این محیط شاهد بودم بسته شدن میهن بلاگ بود. در صورتی که هنوز کاربران قابل توجهی داشت تصمیم به پایان دادن این سرویس گرفتن و این تصمیم تاثیر محسوسی روی وبلاگستان گذاشت چرا که خیلی از دوستان وبلاگنویس ما از نوشتن یا ناامید شدن یا دیگه نتونستن به اون روند قبلی برگردن. و یا خراب شدن بلاگفا و حالا هم رها شدن بلاگ بیان. این قانون در دنیا همیشه برقرار هست که هر عملی عکس العملی داره و اگر تاثیر خوب بذارین، احتمالا نتایج خوب و شاید خیلی خوبی بگیرین و اگر تاثیر بدی بذارین نتایج بد رو به همراه داره.
چند روز پیش که این پست دوست خوبم عینک رو با عنوان «افکار شوم | مرگ تدریجی وبلاگستان» رو می‌خوندم، به این فکر افتادم که پاسخ کاملی رو از منظر خودم به این موضوع بدم که وبلاگستان با تاثیری که روی اون میذاریم جهتش رو تغییر میده. یعنی در همین شرایط هم اگر قدمی در راستای رشد محیط برداریم دوباره محیط شکوفه میزنه و رشد می‌کنه.
دوباره به مثال ابتدای پست بر می‌گردم. رودخانه و جنگلی که با سد سمور و پساب‌های صنعتی و آشغال‌ها تبدیل خرابه‌ای شده رو اگر آدم‌های دلسوزی بیایند و مثل داستان پارک‌های جنگلی و محیط‌های حفاظت شده مورد حمایت قرار بدن و رسیدگی کنن، دوباره این محیط رشد می‌کنه و می‌تونیم این زیبایی رو نجات بدیم و برای آیندگان هم حفظ کنیم.
پروژه‌هایی که در همین راستا شروع کردم
وقتی سال‌ها در این محیط در کنار دوستان وبلاگنویسم از نوشتن و فعالیت در این محیط لذت بردم و رشد کردم، در خودم احساس ادای دینی می‌کنم که دوست دارم به هر شکلی که در توانم هست اون رو ادا کنم. برای همین به فکر تعریف پروژه‌هایی برای تغییر این تاثیر محیط بد موجود به تاثیر محیط خوب هستم تا تبدیل به نهال‌های سبز و جوانی در محیط بشن و دوباره این جنگل رو احیا کنیم.
پروژه پستینا
وقتی میهن بلاگ تصمیم به خاموشی سرویس خودش گرفت، دو راه برای وبلاگنویس‌های میهن بلاگ وجود داشت، یا دیگه وبلاگ ننویسن و برن وارد توییتر و تلگرام بشن و یکی دیگه اینکه وارد سرویس‌های دیگه بشن یا وبلاگ اختصاصی خودشون رو راه اندازی کنن. اما چالشی که برای دسته دوم یعنی کسانی که دوباره شروع به وبلاگنویسی می‌کردن وجود داشت این بود که این افراد دیگه همه چیز رو باید از صفر شروع می‌کردن و مخاطبانشون رو هم از دست داده بودن و کسی دیگه نمی‌تونست این عزیزان رو پیدا کنه اونجا بود که این ایده به ذهن من خطور کرد که چرا ما یک محیط جامع برای پیدا کردن هم نداشته باشیم و چطور انقدر وابسته به پلتفرم‌های وبلاگنویسی نباشیم.
و موضوع دیگری که وجود داره اینه که وقتی مخاطبین وبلاگ‌ها هر روز کم و کمتر شدن ما با پراکندگی حضور در فضاهای مختلف مثل بیان و بلاگفا و بلاگ اسکای و دامنه اختصاصی عملا باعث شدیم که مخاطب‌ها تقسیم شده و مخاطب‌ها سخت‌تر بتونن وبلاگ‌های جدید و محتوای بهتر و متنوعی رو پیدا کنن. همون نیازی که شبکه‌های اجتماعی به خوبی فهمیدن و شما دست تایم لاین خودتون کمابیش پست افرادی رو می‌بینین که دنبال نمی‌کنین اما ترند میشن و مخاطب از مشغول بودن و به روز بودن در این محیط به وجد اومده و احساس رفع نیاز می‌کنه و عملا این نیاز به پیدا کردن همدیگه و محتوای گسترده و متنوع رو هم به شدت احساس کردم.
برای همین در حال ساخت سرویسی به نام پستینا هستم که این نیازها رو مرحله به مرحله پوشش بده تا اگر وبلاگمون رو عوض کردیم، مخاطب‌هامون رو از دست ندیم و از طرفی هم مخاطب‌ها راحت‌تر بتونن به محتوای مورد نیاز خودشون برسن و یک محیط پویا‌تری رو بسازیم.
پروژه پستینا در قدم اول به صورت یک کانال و ربات تلگرامی شروع به کار کرد و در هفته‌های آینده به امید خدا نسخه‌ی کامل‌تر تحت وب پستینا همونطور که در تصویر بالا می‌بینید، آماده انتشار خواهد شد.
پروژه بلاگیست
این پروژه در حقیقت برای رفع نیاز به سرویس وبلاگدهی جامعه محور شروع شده تا بتونیم سرویسی داشته باشیم که پاسخگو باشه و به روز بشه و ما هر بار مثل اتفاقی که برای میهن بلاگ و بیان افتاد، ترس از خاموشی پروژه از سمت شرکت‌های سازنده نباشیم. بلاگیست امکان بازیابی وبلاگ از طریق فایل پشتیبان میهن بلاگ و بلاگ بیان رو داره و امکاناتی مشابه با بلاگ بیان و جامعیت بلاگ بیان خواهد داشت اما با تغییرات و آپدیت‌های به روز نرم افزاری (در حال حاضر این طرح بالا به کمک دوست خوبم آقای واحدی از وبلاگ زباله‌دان توسعه پیدا کرد).
با این حال این پروژه کمی بلند پروازانه هست و نیاز به حمایت و کمک از سمت جامعه وبلاگستان داره تا از لحاظ نیروی انسانی و تامین مالی و برنامه مالی به بلوغ برسه تا ما بتونیم یک سرویس وبلاگدهی جامعه محور و مطمئن داشته باشیم در غیر اینصورت تبدیل به نمونه‌ای مثل میهن بلاگ و بیان خواهد شد که بعد از مدتی ادامه پیدا نخواهد کرد و دوباره تاثیر منفی بر محیط خواهد گذاشت و به همین دلیل از شما درخواست دارم اگر شما هم مثل من به این ایده‌ی بازآفرینی محیط به خواست و کمک همدیگه و نیروی خودمون اعتقاد و باور دارین، اعلام آمادگی کنین و با تخصص و هر نوع حمایتی که می‌تونین، برای اجرا و تاثیری جدید روی این محیط کمک کنین. به خودتون و کارهایی که می‌تونیم بکنیم باور داشته باشین، کاشتن یک نهال بهتر از نظاره‌ی مردن جنگل هست.
