مخاطبین روح در وبلاگستان فارسی

هر وبلاگی بعد از مدتی فعالیت بسته به محتوایی که منتشر می‌کند و تعاملاتی که با وبلاگ‌های دیگر دارد، جامعه مخاطبین یا به اصطلاح دنبال کنندگانی پیدا می‌کند. یک سری از این مخاطبین با زدن دکمه لایک و دیسلایک و برخی هم با ارسال کامنت حضور، حمایت یا نقد خودشون رو بر محتوای منتشر شده اعلام می‌کنند و به این شکل تعاملی بین نویسنده وبلاگ و مخاطبین شکل می‌گیرد. اما مساله‌ای که این روزها در بیشتر وبلاگ‌های فارسی شاهد هستیم، حجم بالای مخاطبینی هست که عملا هیچ تعاملی با وبلاگ‌ها نداشته یا گهگاهی باعث ایجاد ترافیک در وبلاگ‌ها شده و نویسنده وبلاگ را متحیر از این موضوع می‌کند که این تعداد مخاطب وارد صفحه‌ی پست من شدند اما حتی شاید یک بازخورد هم از این مخاطبان نداشته‌ام و بعد از مدتی نویسنده‌ یا وبلاگنویسی که در این محیط فعالیت می‌کند، دلسرد شده و یا به شکل گذشته فعالیت نمی‌کند و در نهایت آن حس لذتی که باید از نوشتن و فعالیت در وبلاگستان به دست نمی‌آورد.
در این پست می‌خواهم معایب و تاثیرات این نوع رفتار را بررسی ‌کنم و در نهایت ایده‌هایی برای اینکه چگونه مخاطب روح نباشیم، ارائه دهم تا شاید برای بسیاری از ما راهگشا باشد:

معایب حضور مخاطبین روح در وبلاگ‌ها 💔

این دیدگاه و انتظار که همه‌ی مخاطبین باید در هر پستی که یک وبلاگ منتشر می‌کند، همگی تعامل داشته باشند، به واقع یک انتظار رویایی و غیر واقعی است اما حداقل بیست درصد از مخاطبین می‌بایست با وبلاگ شما تعامل داشته باشند تا وبلاگ، که به شکلی رسانه‌ای فرد محور است، انگیزه و دلیلی برای ادامه مسیر داشته باشد. با این حال در ابتدای هر وبلاگی به دلیل شناخته نشده بودن وبلاگ و نویسنده آن، معمولا مخاطبانی که از گوشه و کنار وبلاگستان به این صفحات جذب می‌شوند، کمتر تعامل داشته و یک موضوع طبیعی است با این حال در این روزها، وبلاگ‌های پر مخاطب قدیمی هم که همچنان فعال هستن، با این موضوع روبرو شده‌اند که بیش از ۸۰ درصد مخاطبین، بدون هیچ تعامل و واکنشی نسبت به محتوای منتشر شده عبور می‌کنند اما این نوع رفتار روح گانه نسبت به وبلاگ‌ها چه تاثیراتی بر محیط وبلاگستان خواهد گذاشت.

وبلاگستان بی روح می‌شود 🔇

حضور روح‌گانه در وبلاگستان باعث ایجاد محیطی خاموش و افزایش بی حالی در وبلاگنویس‌ها و حتی مخاطبان فعال می‌شود. شما وقتی با وبلاگی روبرو می‌شوید که کسی کامنت نمی‌گذارد یا تعاملی وجود ندارد، با خودتان می‌گویید خب من چرا کامنت بگذارم یا حتی پست‌های دیگر را بخوانم. کم کم وبلاگنویس هم با دیدن اینکه وبلاگش مورد توجه قرار نمیگیرد با خودم می‌گوید که اگر صفحه‌ی اینستاگرامم را سال قبل شروع کرده بودم الان چند هزار مخاطب داشتم. اینجا ممکن است با خود فکر کنید که اگر وبلاگنویسی به عدد دنبال کننده و مخاطب توجه می‌کند، پس جایش اینجا نیست و باید همان برود به شبکه‌های اجتماعی در صورتی که این یک دیدگاه تندروانه است و هر صاحب اثر و تولید کننده‌ی محتوایی می‌خواهد مخاطبین بیشتر و نتیجه‌ی بهتری از فعالیت آنلاین خود به دست بیاورد. برای یک وبلاگنویس ممکن است سه مخاطب مهم و ارزشمندی که در وبلاگستان دارد، بیشتر از هزاران دنبال کننده‌ی اینستاگرام بیارزد و این به جنس و شخصیت وبلاگنویس مربوط است تا اینکه همه باید به یک شکل خاصی فکر کنند.

وبلاگنویس ناامید می‌شود 😔

اگه مخاطبین روح درصد بالایی از مخاطبین یک وبلاگ را تشکیل دهند، وبلاگنویس بعد از مدتی از نوشتن و فعالیت ناامید می‌شود و وبلاگش را به مقصد تلگرام و اینستاگرام ترک می‌کند و دیگر انگیزه‌ای برای نوشتن برایش باقی نمی‌ماند. گستردگی مخاطبین موجود در دنیای وبلاگ‌های فارسی به مراتب و به واقع بسیار کمتر از شبکه‌های اجتماعی است اما جنس آدم‌هایی که در این محیط حضور دارند به واقع بسیار ارزشمندتر از شبکه‌های اجتماعی است و اگر در وبلاگستان مخاطبین فعالی دارید، حقیقتا از نوشتن و حضور در این محیط شادمان خواهید شد.

انتقال حس کافی نبودن به وبلاگنویس 🫥

وقتی وبلاگی که خود می‌نویسد و محتوا تولید می‌کند با عدم استقبال به دلیل رفتار روح‌گانه مخاطبین روبرو می‌شود، این حس می‌تواند در وبلاگنویس به وجود بیاید که محتوایی که تولید کرده یا اثری که از کلمات خلق کرده، کافی نبوده و این حس باعث می‌شود که بسیار از افراد با استعداد، به تلاش خود ادامه نداده و دیده نشوند و این رفتار روح‌گانه و عدم قبول مسئولیت اجتماعی مخاطبین وبلاگستان، باعث از دست رفتن این افراد می‌شود که استعداد کافی داشته اما این حس اهمیت داده نشدن و کافی نبودن، باعث می‌شود این افراد از وبلاگ‌ها فراری شوند.

چگونه مخاطب روح نباشیم؟ ✅

وبلاگنویس نسبت به مخاطبین و مخاطبین نسبت به وبلاگنویس، یک سری مسئولیت‌هایی دارند که در قالب جامعه بزرگ وبلاگنویسان فارسی تعریف می‌شود. اینکه ما به عنوان بخشی از جامعه وبلاگنویسان چه تاثیری بر کلیت جامعه می‌گذاریم دارای اهمیت بالایی هست. همانطور که در بالا اشاره کردم، رفتار روح‌گانه به صورت گسترده در وبلاگستان یکی از دلایل مهم در بی رونقی و بی روحی محیط شده و در نهایت مانند یک بیماری واگیر باعث انقراض وبلاگنویسان و محیط خواهد شد. ما باید نسبت به این محیط مسئولانه رفتار کرده به عنوان یک مخاطب در وبلاگ‌ها تاثیر مثبتی بر وبلاگستان گذاشته و به کمک هم باعث رشد این محیط شویم نه آنکه خود تیشه بر ریشه‌ی خودمان بزنیم.

ارسال کامنت‌ مسری 🤝

ما انسان از همدیگر یاد میگیریم، پس اگر خودمان شروع به ارسال کامنت در وبلاگ‌ها بکنیم و نظراتمان را حتی به صورت حتی یک نظر کوتاه منتشر کنیم، کم کم این عادت در میان مخاطبین ایجاد می‌شود که ما هم کامنت بگذاریم و تعامل داشته باشیم و این عادت به دیگر مخاطبان هم سرایت خواهد کرد.

روزی یک کامنت 1️⃣

اگر هر روز وبلاگ‌ها را می‌خوانید اما احساس می‌کنید که نظرتان خوانده نمی‌شود یا اهمیت داده نمی‌شود و به هر دلیل این عادت در شما به وجود آمد که کامنت نگذاشتن بهتر از کامنت گذاشتن است، پیشنهاد می‌کنم روزی یک کامنت حتی کوتاه برای یکی از وبلاگ‌هایی که دنبال می‌کنید بنویسید. بعد از مدتی متوجه می‌شوید که چقدر این تعامل شما در محیط تاثیرگذار است و باعث انگیزه‌ی وبلاگنویس و بالا رفتن کیفیت محتوای او می‌شود.

یک خط تشکر 🙏

اگر نمی‌دانید که چه کامنتی ارسال کنید، کافی است که تنها یک خط تشکر مثل این متن بنویسید: «من مدت‌هاست که شما رو دنبال می‌کنم و می‌خواستم بابت پست‌های زیباتون از شما تشکر کنم، مرسی که همچنان می‌نویسین». همین یک خط باعث ایجاد حس پاداش اجتماعی به وبلاگنویس خواهد شد و وبلاگنویس احساس می‌کند که کارش دیده می‌شود و با انگیزه‌ی بیشتری در محیط فعالیت خواهد کرد.

تکنیک شمارش تا ۵ 🖐️

بعضی از ما هم هستیم که شاید می‌ترسیم که کامنتی ارسال کنیم یا به شکلی تعامل داشته باشیم و این موضوع ممکن است به رفتار ناپسند وبلاگنویسی در گذشته برگردد که ما را از این عمل رویگردان کرده است. با این حال برای شکستن این حس و عادت تکنیک ساده‌ای وجود دارد که می‌گوید از شماره ۵ تا شماره ۱ را، بشمارید و بگوید پنج، چهار، سه، دو، یک و به هیچ چیزی فکر نکنید و فقط یک کامنت ساده مثل: «پست شما رو خوندم، لذت بردم، مرسی از پست خوبتون» و حالا ارسال کنید.

نتیجه‌گیری 🌟

ارسال کامنت و یا تعامل با وبلاگ‌ها دلیل اصلی برای وبلاگنویسی نمی‌باشد اما تاثیرات باورنکردنی در وبلاگستان به جای می‌گذارد که جدای از موضوع کامنت‌های آسیب زننده، می‌تواند باعث رشد و رونق وبلاگستان فارسی و ایجاد احساس پاداش اجتماعی برای وبلاگنویس شود و در نهایت همه در کنار هم رشد خواهیم کرد. پس این موضوع را جدی بگیرید و اگر خود را جزوی از وبلاگستان فارسی می‌دانید، این مسئولیت اجتماعی را قبول کرده و برای خروج محیط از حالت بی روحی، اقدامی انجام دهید.