برک ۲۹ بهمن - پدران سرمایه گذار

تا حالا از این زاویه به کار پدر و مادر دقت کردین که بچه‌ای به دنیا میارن و سال‌ها ازش نگهداری می‌کنن، براش هزینه می‌کنن و در آخر ازش انتظار دارن که موفق بشه یا ازدواج کنه و نوه‌هاشون رو ببینن و برن سر زندگیشون؟ من شاید بشه گفت خیلی به این موضوعات دقت می‌کنم. بیشتر پدر و مادرها (نه لزوما همه چون مثال نقض دیدم) با این نگاه بچه‌هاشون رو بزرگ می‌کنن که بتونن در آینده مزایا و سودی که دارن رو استفاده کنن، یعنی بتونن توی جامعه بگن من بچه‌ی خوبی تربیت کردم، اصلا بچه دار شدم و خانواده‌ای تشکیل دادم و به جایی رسوندمشون و موقع پیری هم دستم رو میگیرن.

قضیه چیه اصلا؟ 💰

اما توی قضیه که برین می‌بینین یا پدر انقدر به بچه فشار آورده و زندگی رو سخت کرده که بچه دقیقا اون چیزی که می‌خواد بشه، یا انقدر براش فداکاری کرده و هزینه کرده که الان هی سرش غر میزنه که چرا هیچی نشدی. قضیه من با این موضوع اینه که سرنوشت یک فرزند خانواده توی حداقل خانواده‌ی ما ایرانی‌ها که من می‌بینم وابسته به خواست خانواده هست. خانواده یک جورهایی خودش رو صاحب فرزند می‌دونه، صاحب سرنوشتش و رفتارش و هر چیزی که اسم و فامیلیش رو یدک می‌کشه. که یک عده بگن، چه بچه‌ای تربیت کرده. خیلی از ماها و دوستانمون رو دیدم و با این موضوع دست و پنجره نرم کردیم که بابا من این رشته نمی‌خوام برم یا من اصلا اینطوری دوست ندارم زندگی کنم. این جور رفتار کردن رو ولی همیشه محکوم به انجامش شدیم. واقعا نمیشه گفت برده چون همه چیز انقدر بد نیست ولی یک جورهایی میشه گفت در بعضی از خانواده‌ها بچه‌ها سرباز خواسته‌های خانواده هستن.

راه حل چیه؟ 💡

من کارشناس این حوزه نیستم ولی به عنوان یک انسان که این سبک زندگی رو تا حدی تجربه کردم نظر خودم رو دارم. به نظرم پرورش و کشف شخصیت بچه یکی از بهترین راه‌ حل‌ها هست. این که به بچه‌ی خودمون فرصت بدیم که بفهمه از چی خوشش میاد و در چه چیزی استعداد داره و توی سر بچه نزنیم و جوری بهش نشون بدیم که اگر این کار رو نمی‌کرد چقدر بهتر بود و انتخاب رو بذاریم دست کودکمون، اونجاست که یک انسان شکفته میشه. ارزش وجودی خودش رو پیدا می‌کنه و اعتماد به نفس پیدا می‌کنه. می‌تونه خودش رو ابراز کنه و خواسته‌ها و استعدادهاش رو خیلی زودتر از ما کشف می‌کنه.

بچه‌ها سرمایه و مال ما نیستن، هدیه خدا به امانت دست پدر و مادر هستن، به دید سرمایه گذاری بهشون نگاه نکنیم چرا که ما اون‌ها رو به وجود نیاوردیم، ما وسیله‌ای برای به دنیا اومدنشون هستیم. وقتی موفق نشدن، وقتی اون چیزی که ما می‌خواستیم نشدن، مشکل از ما بود، اون‌ها رو سرزنش نکنیم و بیایم و کمکشون کنیم که حالا موفقشون کنیم نه اینکه سکوب و سرزنششون کنیم. صدای فرزندانمون رو بشنویم ...

🎁 روز سپندارمذگان یا اسپندگان و یا روز عشق، زن و زمین هم بر شما مبارک باشه دوستان عزیزم 🎉