مدتی هست که پستی منتشر نمی‌کنم. اینطور نیست که علاقه‌ای به وبلاگنویسی دیگه ندارم بلکه زندگی «روی روالی» ندارم. در واقع سربازی در خدمت این کشور هستم. قبلا اختیارم دست خودم بود اما وقتی که در خدمت باشین، اختیارتون دیگه دست خودتون نیست و یا دقیق‌تر بگم، محدوده اختیارات کم‌تر میشه. به همین خاطر هم می‌تو ...

کرونا بیماری موذی و عجیبی است. این بیماری طی یک شبانه روز بر من غالب شد و ناگهان احساس ضعف و خستگی خاصی کردم. سر و دقیقا مغزم به شدت شروع به درد گرفتن کرد. احساس عجیبی مثل این که کسی با چاقو در حال برش مغزم است و یا جرقه‌های ناگهانی برق به سرم اصابت می‌کنند. دردی وصف ناپذیر که تمرکزش هم چشمانم بود. ...

تا حالا شده حس کنین یه چیزی از درون داره شما رو غلغلک میده؟ این همون حسی هست که برای دیدن یک سریال یا فیلم یا مجموعه‌ای دارم. و این محدود به فیلم و سریال و انیمه نمیشه، در حقیقت باید بگم، کار قشنگی برای انجام دادن داشته باشم. اما خب، این حس رو بیشتر برای انیمه و سریال تجربه کردم. (اگه نمی‌دونین برک ...

تا حالا شده سوار اتوبوس یا مترو شده باشین و پیرمرد یا پیرزنی ایستاده و یا خانمی رو در قسمت مردانه ببینین و با خیال راحت به نشستن ادامه بدین؟ برای من که تقریبا هر روز سوار هم اتوبوس و هم مترو میشم، حس بسیار ناخوشایندی داره. احساس می‌کنم یه چیزی توی گلوم گیر کرده و احساس خفگی دارم. (اگه نمی‌دونین برک ...

آدم‌های خوب و بد در هر شغل و زمینه ای پیدا میشن. زمین به دور خورشید می‌چرخه و فصل‌های مختلفی رو به وجود میاره و زندگی هم بالا و پایین داره. این نظم‌ها به پیش میرن، آدم‌ها می‌میرن و به دنیا میان اما این وسط اگر یکی اشتباه کنه چی؟ یک نفر چرخه رو بهم میزنه و باعث آسیب بشه. شاید در عظمت این چرخه‌ها، یک ...

امروز که توی مترو بودم، مردی با موهای ژولیده و جو گندمی دیدم. این مرد من رو یاد گینتاما انداخت (هنوز دارم می‌بینم). خیلی چهره جالبی برام داشت و سعی می‌کردم جزئیات بیشتری از این فرد به دست بیارم. یک کوله پشتی و دوتا پلاستیک گوجه و طالبی دستش بود. از چهرش معلوم بود که اصلا حال و حوصله نداره و خسته هست ...

شاید باورتون نشه، اما بالاخره تونستم انیمه گینتاما رو شروع کنم. سال‌ها بود که از دیدن این انیمه امتناع می‌کردم، چرا که احساس به هم ریختگی و بی محتوایی نسبت به صحنه‌های مختلفی که ازش دیدم داشتم. در ضمن کاراکترهای مسخره‌ای هم داشت و در مجموع حدود ۴ سال بود که در این شک و تردید بودم که آیا ببینم یا نه؟ ...

یکی بود ... یکی نبود ... به جز وبلاگنویسا هم کسی نبود. به ایستگاه شهید بهشتی رسیدم ... دختری با شال سبز دیدم. در کنارش بود پسری امید نام. سلامی کردم و نشانی دادم. حالا انقدر ادبی هم نبود‌. دوستمان محمدحسین، سپس استیو، آقاگل و کم کم بقیه دوستان رسیدند (هدف اینه که بدونین پیشتازان کیا بودن).پس از بسی ...

چه روزهای خوبی از سال که با نگرانی در حال طی شدن است. من به عنوان یک مجرد باید نسبت به هزینه‌های خودم بی درد باشم اما واقعا توان خرید ندارم. انگار دوران قحطی آمده یا وقت آن است که بیش از این درد فقرا را درک کنیم. نمی‌دانم حکمت حضورم در این زمانه چیست، با این حال ادامه می‌دهم، به امید خدا. چند روز پی ...

چقدر دوست دارم حتی که شده یک خط هم اینجا بنویسم. سال نو رسید و حس نو نرسید. چقدر وبلاگنویسی حس زیبایی داره چرا که هر روز در رویای نوشتن پستی و گپ و گفتی با دوستان هستم. هر روز می‌خواهم با تمام دل بنویسم و افکار و ایده‌هام رو به اشتراک بذارم. به وبلاگ‌ها سر بزنم و در رودخانه کلماتشان شناور شوم. ستاره ...