تجربه مشترک نزدیکی و ارتباط میسازه

تا حالا به این دقت کردین که چرا ما به عنوان هم نسلی و هم دوره‌ای یا یک ملت، احساس مشترک، خاطرات مشترک و ارتباط خاصی با همدیگه داریم؟ مثلا انیمه‌ی چوبین برای بچه‌های دهه شصت یک خاطره مشترک هست یا انیمه‌ی فوتبالیست‌ها برای بچه‌های دهه هفتاد یک احساس مشترک ایجاد می‌کنه و آهنگ‌های کی پاپ و سریال اسکویید گیم برای بچه‌های دهه هشتاد و نود یک حس مشترک ایجاد می‌کنه. اصولا ما وقتی با هم احساس همدردی یا همفکری یا ارتباط داریم که تجربیات مشترکی با هم داشته باشیم. همونطور که همه‌ی بچه‌های دهه هفتادی تقریبا با کاکرو و سوباسا یک سری مفاهیم سعی و تلاش و شکست رو درک کردن.

چرا ما بزرگترهای خود را درک نمی‌کنیم یا بزرگترها ما را درک نمی‌کنند؟ 😐️

خیلی ساده و کوتاه میشه گفت که یکی از مهمترین دلایل این عدم درک، موضوع تجربه مشترک هست. مثلا پدر من دوران کودکی خودش رو در یک روستا گذراند ولی من دوران کودکی خودم رو در شهر گذراندم و وقتی در مورد لیاقت یا مردانگی و تلاش صحبت می‌کنه، استاندارها و الگوهای ذهنی ما کاملا متفاوت هست و مثلا برای من موفقیت با الگوی فردی مثل بیل گیتس تعریف میشه ولی برای پدرم شاید با سرمایه دار شهرمون تعریف بشه. در نتیجه بین من و پدرم زبان مشترک و فهم مشترک و نزدیک به همی وجود نداره و نمی‌تونیم همدیگه رو درک کنیم.
درک این موضوع به راحتی امکان پذیر نیست چرا که ما عموما به مسائل به صورت عمیق فکر و دقت نمی‌کنیم و اگر هم بکنیم در خیلی از مسائل زندگی خواهیم ماند و پیش نخواهیم رفت. اما اگر کمی دقت کنیم متوجه میشیم که پشت این عدم درک‌ها، یک زبان ذهنی وجود داره که وقتی من میگم «پدر سوخته»،‌ این تنها یک فحش عادی و ساده هست اما همین کلمه ساده برای من، درک و بار معنای سنگینی برای پدر و مادر من داره و از این حرف به شدت ناراحت میشن. این حرف ممکنه از افراد و در موقعیت‌های به شدت ناراحتت کننده‌ای شنیده شده باشه و این تجربه‌ی ذهنی منفی رو ساخته باشه و از آنجایی که من چنین تجربه‌ای رو نداشتم، پس پدر و مادرم رو درک نمی‌تونم بکنم.

درک مشترک در مقیاس هم نسلی‌ها 🎭️

هم نسلی‌ها معمولا یک حس ارتباط خاصی بین هم دارند. مثلا من اگر دهه هشتادی باشم، با یک فرد دهه هشتادی خیلی راحت‌تر هستم تا باید فرد دهه شصتی. چرا که درک مشترک و زبان مشترکی چندانی با هم نداریم. مثلا سلام کردن برای یک دهه شصتی ممکنه یک معنای پایه‌ای در هر گفتگو باشه اما برای یک دهه هشتادی، اصلا مهم نیست و خیلی از مواقع شاید بدون سلام و سر راست وارد یک گفتگو بشه. پس اگر سن و سالی داریم، نباید انتظار مشابهی از نسل‌های کم سن و سال‌تر از خودمون داشته باشیم، چرا که هر نسلی تجربه، درک و دنیای متفاوتی با دیگری داره.

پس چرا خانواده با این تفاوت سنی بالا درک مشترک خوبی داره؟ 🤝

اگر تا اینجای پست رو خوب خوانده باشین، پاسخ این سوال کاملا واضح هست. خانواده‌ها به دلیل تجربیات مشترک فراوانی که در طی زندگی دارن، معمولا درک مشترک خوبی دارن. مثلا روز اولی که خانواده ما صاحب ماشین شدن، یک تجربه‌ی مشترک بین همه‌ی افراد خانواده به وجود میاره. همه‌ی افراد خانواده یک درک مشترکی از ماشین و حس با هم جایی رفتن دارن. مهمانی رفتن برای همه یک درک مشترک داره و سفر کردن برای همه‌ی افراد خانواده یک درک مشترک داره و مثال‌های بسیار زیادی در یک خانواده میشه پیدا کرد که زبان و درک مشترک ایجاد می‌کنه.

اما یک ملت چطور درک مشترک ایجاد می‌کنن؟ 💡

یک ملت از اقوام و نسل‌های مختلفی تشکیل شده که هر قوم و هر نسلی تجربیات و درک خاص خودشون رو دارن، اما یک سری تجربیات مشترک هستن که باعث میشه ارتباط و نزدیکی در یک ملت به وجود بیاد و این موضوع هست که ما رو با دیگر ملت‌ها متفاوت می‌کنه و وقتی از ایران به مثلا ترکیه یا کشورهای اروپایی سفر می‌کنین، دیگه اون احساس نزدیکی با مردم خودتون رو ندارین.
مثلا روزی که جنگ شد، چه جنگ با عراق و چه جنگ با اسرائیل، یک تجربه‌ی مشترک بین ما ایرانی‌ها به وجود اومد و ما اون لحظات و درک اون روزها رو همیشه با خودمون داریم و همدیگه رو می‌فهمیم. این بار که در مورد جنگ صحبت می‌کنیم، زبان همدیگه رو بهتر می‌فهمیم یا وقتی که در مورد گرانی یا تورم صحبت می‌کنیم. وقتی در مورد این صحبت می‌کنیم که هر چقدر کار می‌کنیم، در زندگی به جایی نمی‌رسیم و بیشتر ما به خوبی و با تمام وجود درک می‌کنیم که این یعنی چی و این چه حسی داره.

نتیجه‌گیری 🌱

ما برای درک همدیگه و با هم بودن و اتحاد نیاز نیست که خیلی به خودمون زحمت بدیم و به زمین و زمان و همدیگه بد و بیراه بگیم که شما چون که فلان هستین، پس فلان آدم هستین یا حرف‌های عجیب و غریب دیگه‌ای که همه روزه می‌شنویم. تنها کافیه به تجربیات مشترک رجوع کنیم و ببینیم بین ما به عنوان یک خانواده، به عنوان یک هم وبلاگی، به عنوان یک هم نسلی، به عنوان یک ملت، چه تجربیات مشترکی داریم که بر اساس اون‌ها پایه‌های ارتباط و نزدیکی و اتحاد رو بسازیم و درگیر تفاوت‌های همدیگه نشیم، چرا که همه‌ی ما در نهایت تفاوت‌هایی داریم و این رو موضوع رو بهتره که درک کنیم.

🥁 سال نو میلادی هم پیشاپیش مبارکتون باشه 🎉